De Bom is ontploft

Je probeerde het nog wel zo leuk in te kleden. ‘Pak jij meteen even je boek?’, vroeg je terwijl je je jas ophing aan de kapstok, ‘dan nemen we lekker een kop thee en een koekje bij het verhaal.’ Maar je dochter trapt er niet in en zet haar hakken in het zand.

‘Nee’, zegt ze boos, met haar armen over elkaar. ‘Ik wil het niet, ik doe het niet en ik ga NIET lezen, mam. 

Het is stom en ik kan het toch niet!’

Gisteren en eergisteren heb je het voor elkaar gekregen, maar na de drukke dag op je werk weet je vandaag even niet hoe je het nú weer moet aanpakken. Je zit met je handen in je haar en in je ogen voel je de tranen opkomen. Ja, je hebt aan de juf beloofd om echt elke dag, élke dag, een paar bladzijdes te lezen met je kind. Maar vandaag laat je de extra leesbladzijdes toch maar gaan. 

‘Wil je wel wat lekkers?’, vraag je aan je kind. ‘En zullen we lego bouwen samen?’ Alles beter dan lezen met een kind dat niet wíl, omdat ze niet kán.

Maar ja: de juf geeft aan dat je dochter maar mondjesmaat vooruitgaat. Nu al, aan het begin van het schooljaar, twijfelt ze of je dochter het leesniveau dit jaar wel zal halen. Je hebt er pas een gesprek over gehad en sindsdien is de tweestrijd in jezelf weer gaande. Ja, de juf zal gelijk hebben en ja, we moeten meer oefenen, maar je moederhart gunt je dochter een fijne schooltijd en vrije tijd als ze thuiskomt. 

Je hebt al het idee dat je genoeg (lees: te veel) aan haar trekt.

Je merkt dat haar humeur steeds makkelijker naar het vriespunt zakt en daardoor gaat ook jouw humeur naar -10.

Na zo’n rotdag op je werk, gun je jezelf ook een ontspannen gezellige avond. Zodat je met een hoofd zonder zorgen, je oor op je kussen kan leggen en heerlijk kan gaan dromen over je weekendje weg naar Texel.

Zal ik je eens wat zeggen? 

Je hebt groot gelijk.

Nog meer oefenen zet geen zoden aan de dijk. Dat hebben jullie het vorige schooljaar al genoeg gedaan, en de afgelopen weken ook. Zonder resultaat. 

Het is nu tijd om anders te gaan kijken naar het leesprobleem van je kind.

Misschien zit de sleutel tot succes niet in extra leeskilometers maken.

Misschien ligt er wel een andere reden aan de basis van jullie leesuitdaging.

Taalproblemen hebben er alles mee te maken dat jouw kind te veel onrust heeft in het lijf. Omdat de ogen en de hersenhelften nog niet lekker samenwerken. Daar helpt meer oefenen niet bij. 

Wat wel helpt, is zorgen dat de ogen en het brein van je kind wél goed gaan samenwerken. Dat vergt een heel ander soort oefenen. Speels, en zonder letters. Totdat de basis stevig op orde is en je kind wél kan gaan lezen. Net zo snel als de rest van de klas.

Zo, dan hebben jullie nu tijd voor dat lego-bouwwerk. Zodat het er straks met al die steentjes door de kamer uitziet alsof er een bom ontploft is – maar wel een reuze gezellige!

Of is lego niet jullie favoriet?

Waar zou jij de tijd die je nu met lezen kwijt bent, het liefste aan besteden?