Nog net op tijd kan ik bukken. Mijn dochter is vandaag boos, heel boos.

Ze heeft ons leesboek gepakt en weggesmeten.

“Mama, lezen is STOM” Boos loopt ze weg en ploft op de bank en begint te huilen.

 

Wat gebeurt hier! Verbaasd keek ik naar haar.

Het smijten met boeken is nieuw voor me.

De tranen vloeien wel vaker, zeker als het lezen niet wil lukken.

Steeds vaker merk ik dat mijn lieve meid niet lekker in haar vel zit.

Ze gaat met buikpijn naar school en thuis kan ze ontploffen om iets kleins.

 

Op dit soort momenten breekt je moederhart en voel je je wanhopig en verdrietig.

Waarom gaat alles zo moeizaam bij haar, waarom mag het niet wat soepeler gaan.

Ik gun mijn kind een fijne schoolperiode.

Dat het zo moeilijk zou gaan had ik niet verwacht, bij alle andere kinderen lijkt het vanzelf te gaan.

 

Ook al is dit incident jaren geleden gebeurd. Het voelt nog steeds als de dag van gisteren. Ik kan de tranen in mijn ogen, de tinteling van onrust in mijn lijf en de machteloosheid voelen als ik aan die schooltijd terugdenk. Het leren lezen ging niet vanzelf bij mijn oudste dochter. Wat hebben we samen veel aan de keukentafel gezeten en geoefend. We gingen letters flitsen, leeskilometers  maken of de leesbingokaart vol maken.

 

Ik weet nog goed dat ik elke keer op zoek was om het oefenen leuker te maken. Die saaie oefeningen moeten toch anders kunnen. Op een gegeven moment heb ik een koffertje gemaakt voor knuffel Jet. Het was Jet Letterpret. Jet hield van letters en in de koffer zaten allemaal speelse oefeningen die met letters en lezen te maken hadden. In de koffer zat bijvoorbeeld letterstickers en kleurplaten. Dit maakte het oefenen leuker, maar het leren lezen ging niet opeens met sprongen vooruit.

 

Er moet toch een manier zijn? Dat gevoel groeide samen met mijn interesse. Waar zou de sleutel tot succes liggen? Ik wilde er graag achter komen, waarom het haar niet wil lukken. Hoe komt het dat het ene kind bijna door de basisschoolperiode heen fiets, terwijl de ander elke keer struikelt.

 

Steeds meer kwam ik erachter dat het brein en het lichaam samen moeten dansen en samenwerken om tot een mooi resultaat te komen.

 

Met ruim 25 jaar ervaring als dansjuf weet ik al hoe belangrijk bewegen voor basisschoolkinderen is, en zet ik het dansen al in om ze taal- en rekenbegrippen te laten ervaren. Ik schoolde me bij tot psychomotorisch kindercoach en leerde ik onder meer hoe belangrijk het voor de latere ontwikkeling van een kind is. Tevens leerde ik wat de functie van primaire reflexen is en hoe ze sommige kinderen kunnen tegenwerken in de ontwikkeling en de schoolse vaardigheden kunnen dwarszitten. Kinderen die gewoon niet stil kunnen zitten, niet omdat ze niet willen, maar omdat hun lijf niet anders kan. Wat fijn dat daar iets aan te doen is, middels reflexintegratie.

 

En toen, eindelijk, had ik de sleutel te pakken. De sleutel voor het lezen van mijn dochter en nog zo ontzettend veel meer kinderen! 

Het lezen voor mijn dochter ging steeds meer vooruit en ze zat aan het einde van het schooljaar op het gewenste niveau. Lezen zal nooit een hobby worden voor haar, maar de studieboeken voor de opleiding kan ze nu gemakkelijker lezen.

 

Ik begrijp nu dat je lijf fysiek in balans moet zijn, voordat je in staat bent om schoolse vaardigheden als lezen en schrijven te kunnen leren.

 

Wat een mooie ontdekking dat ik onbewust al jarenlang bezig ben geweest met vormen van mijn eigen basis om tot een goede kindercoach te komen. Door de opleiding heb ik aan mijn ervaringen en observaties woorden kunnen geven. Heb ik geleerd om bewegen in te kunnen zetten, zodat het brein en het lichaam samen kunnen werken.

Kortom: dat bewegen een feestje voor het brein is.

 

Ik ben een energieke aanpakker, die het kind ziet en hoort.

 

Volgens mij heeft het kind geen leerprobleem, maar het heeft iets te leren.

 

Echte Judith dingen:

• Er vaak een liedje in mijn hoofd zit en dat mijn lijf meegaat dansen.
• Het leven bekijk ik eerder met een bril met groene (positieve) glazen dan met rode (negatieve)glazen. Dat groen, daarom waarschijnlijk mijn lievelingskleur is. Schrijven doe ik ook liever met de kleur groen, roze of paars in plaats van blauw. Gek hè.
• Een wandeling door het bos helpt om de brei in mijn hoofd weer te ontrafelen. Net als een bolletje wol die in de war is. Daar haak ik liever leuke knuffeldieren van.
• Mijn favoriete Nederlandse vakantie in Texel is, lekker de wind door je haren en lopen over het strand.
• Er bij ons thuis veel spelletjes worden gespeeld. Cluedo is ons favoriet is en dat bij ons een spelletje ganzenbord heel lang kan duren. Die put……daar zitten we soms net iets te lang in….Gelukkig wordt er veel gelachen.
• Dansen doe ik graag met mijn voeten op de grond, maar soms hang ik onderste boven in een aerial yoga les.
• Dat je mij superblij maakt met een bosjes tulpen in de kleuren rood en paars. I love it! Tulpen groeien ook op hun eigen manier, met als kinderen.