😱 Team Halloween Ja of Nee

Halloween, de tijd om te griezelen. Eerlijk? Niet echt mijn ding. Maar goed, sommige familieleden denken hier naders over. Ze zijn er dol op. Prima, laat ze lekker. Zolang ze me maar niet dwingen dat spookhuis in te gaan, ben ik tevreden.

Dus nee, geen maskers voor mij, geen enge zombies, geen geesten, en al helemaal geen bloeddorstige mannen. Ook niet dat flauwe geintje om mensen te laten schrikken. Dat laat ik aan anderen over.

Ieder zijn ding, toch? 

Ik ben liever puur. Geen maskers op.

Mezelf niet verschuilen achter een masker of schmink. Ik speel geen rol.

Dat voelt niet oké

Puur en gewoon mezelf zijn, dat is oké.

Met die rode wangen. Ja, een haat-liefde verhouding heb ik ermee.

Het is wie ik ben en wat er bij mij hoort.

Hoe zit het met jouw kind op school? Draagt hij of zij een masker?

Een grappenmaker, een verlegen meisje, een kleine driftkikker?

En herken je dit: de juf zegt dat je kind zich zo anders gedraagt op school dan thuis? Je hebt een dochter die regelmatig met buikpijn naar school gaat, omdat ze stress heeft. Thuis uit dat zich in huilbuien of woede-uitbarstingen. En eerlijk, je maakt je behoorlijk zorgen of het ooit nog goed komt...

Tijd om dat masker af te zetten.

Waarom doet je kind zoals zij doet? Door te kijken achter het gedrag, ga je  begrijpen waarom je kind zich zo gedraagt. Misschien is het als die clown in de klas: een manier om onzekerheid te verbergen en erbij te horen. Het kan ook zijn dat je kind moeite heeft met leren, bijvoorbeeld met lezen, en bang is voor wat haar vriendjes denken.

Laten we dat masker eens afzetten. 

Herken je dit bij je kind. Laten we dan even praten. Dan ruimen we dat masker op. En heel soms, mag het weer tevoorschijn komen. Bijvoorbeeld als je kind van Halloween houdt en mij wil laten schrikken.

Dan is dat masker helemaal oké.