Ongeduldig en een beetje paniekerig staat Liza, mijn nichtje met haar fiets in haar hand om zich heen te kijken. Door de miezerregen wordt haar bril nat en ze kan bijna niets meer zien. Op dat moment kijk ik door het raam naar buiten en zie haar staan.
Snel schiet ik haar te hulp. Voorzichtig pak ik de fiets over en zet de fiets zo goed mogelijk neer. De fiets staat te wiebelen, maar valt niet om.
“Bedankt tante Judith. Mijn fietsstandaard doet het niet meer. Er lijkt wel een stuk vanaf gezaagd. Toen ik bij mama wegreed, stond die nog goed. Heb ik iets verkeerds gedaan? Kan ik nog wel op mijn fiets rijden” Een stortvloed aan woorden stroomt uit haar mond.
Ik stel Liza gerust en we gaan naar binnen. Ze hangt haar jas aan de kapstok en doet haar schoenen uit. Ondertussen heb ik haar bril droog gemaakt.
“Liza, als het straks droog is, ga ik even kijken wat er met je fietsstandaard aan de hand is. Is dat goed?” “Ja graag, ik ben bang dat mijn fiets kapot is”.
“Dat valt denk ik mee”, zeg ik “Ga jij maar lekker met Cato spelen”.
Na een half uurtje is het droog en ondertussen zijn Liza en Cato samen aan het tekenen.
Ik loop de tuin in. Ik zet haar fiets op de kop.
Even kijken wat er aan de hand is.
Aha! Het moertje zit los, even aandraaien met de schroevendraaier en het probleem is opgelost. Ik draai de fiets weer om en de fiets is klaar om Liza aan het einde van de middag naar huis te brengen.
De ontbrekende schakel, het losse moertje, kan zorgen voor veel stress.
Bang zijn dat je fiets kapot is.
Bang zijn dat mama en papa boos op je worden.
Bang zijn dat je iets fout hebt gedaan.
Allemaal gedachtes die opkomen.
Ik kijk bij de kinderen in mijn praktijk wat hun ontbrekende schakel is. Wat maakt het dat het lezen bij je kind niet goed genoeg vooruitgaat? Wat heeft je kind nodig om vooruit te komen?
Het loszittende moertje van de fiets van Liza, zorgde ervoor dat de standaard ging wiebelen en zomaar kleiner werd, hij schoof in elkaar. Hierdoor kon ze de fiets niet goed neerzetten en stond de fiets te wiebelen. Zo’n wiebelende fiets doet me denken aan de wiebelende billen van veel kinderen.
Heb jij ook zo’n wiebelkont thuis aan tafel zitten?
Dan kan dat zomaar een reflex (een automatische reactie) van het lichaam zijn, iets wat je kind onbewust doet. Door bewegingsoefeningen kan je je de reflexen alsnog integreren. En dan zit je kind ineens wel lekker rustig aan tafel.
Ook gaat de concentratie vooruit. Win Win situatie toch?
Zijn de stoelpoten van de stoel al bijna afgesleten van al dat wiebelen? Dan is het zeker tijd voor actie. Bel me even, dan bespreken we of ik ook jullie kan helpen.
Reactie plaatsen
Reacties