BOEM – KLAP-AU
Tegelijkertijd als het theaterlicht uit gaat, krimp ik ineen. Een zware plank valt tegen mij aan. Terwijl de kleutergroep hun dans laten zien, zet een andere hulpmoeder de plank recht en sluip ik voorzichtig de zaal uit.
Snel een coolpack op mijn hoofd en even gaan liggen op de bank in de kantine. Ondertussen hoor ik applaus en hoop dat de kleuters hun dans goed hebben gedaan.
Met een knip in je vinger verandert alles.
Dat merkte ik onlangs op die bewuste zaterdagmiddag. Het ene moment geniet je van een show en begeleid je kinderen achter de schermen en het andere moment lig je thuis op de bank met je ogen dicht. Wat een klap was dat.
De show must go on, maar zonder mij.
De dansshow ging verder, maar ook het leven. Maar even zonder mij.
Je noemt het meestal een pas op de plaats, maar dat voelde niet zo, het voelde meer dat je leven even op een pauzeknop werd gezet.
Zeker toen de dag erna de hoofdpijn, duizeligheid en het warhoofd helemaal niet verdween na een nachtje slapen. KAK die klap is echt hard aangekomen, wat baalde ik. Al die plannen gingen niet door niet vandaag en ook de weken die komt.
Van alles kan je wat leren, zo ook van een hersenschudding:
Wat een hersenschudding mij o.a. leerde
- Dat ik niet zo goed ben in niksen.
- Dat ik de hele dag door veel prikkels binnenkrijg.
- Dat ik nu in bed geen boek kan lees, maar voor het eerst een luisterboek probeer.
- Dat lezen echt moeilijk is, als je hersenen niet meewerken. Wat een tegenvaller.
- Dat ik meer wil, dan mijn lichaam kan en dat ik maar beter kan luisteren anders fluit hij je gewoon terug.
NU even niet……
Klinkt als een reclame van Cup a soup, maar wat een struggel is het om te lezen als je hersenen te maken hebben gehad met een eigen aardbeving.
Ik heb het in mijn communicatie vaak over de juiste verbindingen tussen de hersenhelften en je lichaam om tot ontwikkeling te komen. Nu ervaar ik het aan den lijve dat die verbindingen niet zo goed functioneren op dit moment.
Getsie, wat is lezen ingewikkeld. Letters zien, daar klanken aan geven en woorden van maken. Aan de woorden betekenis geven en ze dan ook begrijpen en dan verwerken door te praten of bijvoorbeeld een email te schrijven.
Echt de 1e week dacht ik vaak NU EVEN NIET.
Het wil gewoon niet.
Kost te veel energie en te veel frustratie.
Blik van herkenning
Dit voelen dus veel van de kinderen met leesuitdagingen die ik begeleid in mijn kindercoachpraktijk.
Zij hebben gelukkig geen hersenschudding, maar de energie die het kost om het lezen onder de knie te krijgen. De frustratie bij je kind en bij jou als ouder, die zijn wel echt.
Jij weet niet meer hoe jij je kind kan helpen.
Dat snap ik, je hebt al van alles gelezen en uitgeprobeerd.
Toch weet je niet hoe jullie nu verder moeten.
Is het een idee dat ik met een frisse blik meekijk wat de leeruitdagingen van je kind zijn en dat ik met je kind dan middels creativiteit, spel & beweging deze uitdagingen aanga.
Neem dan contact op met mij.
Tijd om te relaxen
Na elke inspanning van mij of je kind is het belangrijk om de nodige rust te nemen en te ontspannen. Ieder op zijn eigen manier.
Mijn hoofd wil even niet meer, dus ik ga even liggen op de bank en kijk nog één keer het dansfilmpje terug van de meisjes die ik niet live heb zien dansen. Even genieten.
Reactie plaatsen
Reacties